تعدیلات سنواتی، به عنوان یکی از روشهای پاداشدهی به کارکنان با سابقه خدمت بیشتر، از دیرباز مورد توجه سازمانها بوده است. تعدیلات سنواتی، با هدف حفظ و انگیزش کارکنان با تجربه و افزایش تعهد آنها به سازمان اعمال میشود. اما آیا این روش همیشه موثر است و چه تاثیراتی بر انگیزش و کارایی کارکنان دارد؟ در ادامه این مقاله از شرکت حسابداری داراکو به بررسی این موضوع میپردازیم.
تعدیلات سنواتی، به عنوان یکی از روشهای پاداشدهی به کارکنان با سابقه خدمت بیشتر، نقش مهمی در حفظ و انگیزش نیروی کار ایفا میکند. این روش، با وعده افزایش حقوق و مزایا در آینده، انگیزهای قوی برای کارکنان ایجاد میکند تا به سازمان وفادار بمانند و تلاش بیشتری برای دستیابی به اهداف سازمان انجام دهند.
یکی از مهمترین مزایای تعدیلات سنواتی، حفظ نیروی کار با تجربه است. کارکنانی که سالها در سازمان فعالیت میکنند، به دلیل شناخت عمیق از فرآیندها و روابط درونسازمانی، دارایی ارزشمندی برای سازمان محسوب میشوند. تعدیلات سنواتی میتواند از خروج این افراد با تجربه جلوگیری کرده و به سازمان کمک کند تا از دانش و مهارتهای آنها به بهترین نحو استفاده کند.
علاوه بر این، تعدیلات سنواتی میتواند به ایجاد حس تعلق و وفاداری در کارکنان کمک کند. زمانی که کارکنان احساس کنند که سازمان به آنها اهمیت میدهد و برای تلاشهای آنها ارزش قائل است، انگیزه بیشتری برای ماندگاری در سازمان پیدا میکنند. این حس تعلق، میتواند بر عملکرد و بهرهوری کارکنان تاثیر مثبت بگذارد.
از دیگر مزایای تعدیلات سنواتی، میتوان به کاهش هزینههای جذب و آموزش نیروی کار جدید اشاره کرد. با حفظ کارکنان با تجربه، سازمان میتواند از هزینههای مربوط به جذب و آموزش نیروی جدید جلوگیری کند و به این ترتیب، در هزینههای خود صرفهجویی کند.
با این حال، باید توجه داشت که تعدیلات سنواتی به تنهایی نمیتواند تمام نیازهای انگیزشی کارکنان را برطرف کند. برای اینکه این روش موثر واقع شود، باید با سایر روشهای انگیزشی مانند پاداشهای عملکردی، فرصتهای رشد و توسعه شغلی و ایجاد محیط کاری مناسب ترکیب شود.
در نهایت، میتوان گفت که تعدیلات سنواتی میتواند ابزار قدرتمندی برای حفظ و انگیزش نیروی کار باشد. با این حال، برای استفاده موثر از این روش، سازمانها باید به دقت به طراحی و اجرای سیستم پاداشدهی خود بپردازند و آن را با اهداف و استراتژیهای کلی سازمان هماهنگ کنند.
بیشتر بخوانید: انواع معافیت مالیاتی براساس نوع کسب و کار
کاهش انگیزه برای بهبود عملکرد: یکی از اصلیترین انتقادات به تعدیلات سنواتی، این است که این سیستم، کارکنان را به جای تشویق به بهبود عملکرد، به ماندگاری در سازمان ترغیب میکند. زمانی که افزایش حقوق صرفاً بر اساس سابقه خدمت باشد، کارکنان ممکن است انگیزهای برای یادگیری مهارتهای جدید، افزایش بهرهوری و نوآوری نداشته باشند.
عدم ارتباط مستقیم با عملکرد: در بسیاری از موارد، تعدیلات سنواتی ارتباط مستقیمی با عملکرد کارکنان ندارد. کارکنانی که عملکرد ضعیفی دارند، صرفاً به دلیل سابقه خدمت خود، از افزایش حقوق بهرهمند میشوند که این امر میتواند باعث کاهش انگیزه کارکنان با عملکرد بالا شود.
کاهش انعطافپذیری سازمانی: سیستمهای پاداشدهی مبتنی بر سنوات، معمولاً انعطافپذیری کمی دارند و نمیتوانند به سرعت با تغییرات محیطی و سازمانی سازگار شوند. در نتیجه، سازمانها ممکن است در مواجهه با تغییرات، با مشکلاتی مانند مقاومت کارکنان و کاهش بهرهوری مواجه شوند.
تشدید شکاف درآمدی: تعدیلات سنواتی میتواند شکاف درآمدی بین کارکنان با سابقه خدمت طولانی و کارکنان جدید را افزایش دهد. این امر میتواند باعث ایجاد نارضایتی و کاهش انگیزه در کارکنان جوانتر شود.
عدم توجه به مهارتها و تواناییهای فردی: در سیستمهای پاداشدهی مبتنی بر سنوات، معمولاً به مهارتها، تواناییها و پتانسیل رشد فردی کارکنان توجه کافی نمیشود. این امر میتواند باعث شود که استعدادهای سازمان شناسایی و پرورش نیابند.
کاهش انگیزه برای بهبود عملکرد: یکی از اصلیترین انتقادات به تعدیلات سنواتی، این است که این سیستم، کارکنان را به جای تشویق به بهبود عملکرد، به ماندگاری در سازمان ترغیب میکند. زمانی که افزایش حقوق صرفاً بر اساس سابقه خدمت باشد، کارکنان ممکن است انگیزهای برای یادگیری مهارتهای جدید، افزایش بهرهوری و نوآوری نداشته باشند.
عدم ارتباط مستقیم با عملکرد: در بسیاری از موارد، تعدیلات سنواتی ارتباط مستقیمی با عملکرد کارکنان ندارد. کارکنانی که عملکرد ضعیفی دارند، صرفاً به دلیل سابقه خدمت خود، از افزایش حقوق بهرهمند میشوند که این امر میتواند باعث کاهش انگیزه کارکنان با عملکرد بالا شود.
کاهش انعطافپذیری سازمانی: سیستمهای پاداشدهی مبتنی بر سنوات، معمولاً انعطافپذیری کمی دارند و نمیتوانند به سرعت با تغییرات محیطی و سازمانی سازگار شوند. در نتیجه، سازمانها ممکن است در مواجهه با تغییرات، با مشکلاتی مانند مقاومت کارکنان و کاهش بهرهوری مواجه شوند.
تشدید شکاف درآمدی: تعدیلات سنواتی میتواند شکاف درآمدی بین کارکنان با سابقه خدمت طولانی و کارکنان جدید را افزایش دهد. این امر میتواند باعث ایجاد نارضایتی و کاهش انگیزه در کارکنان جوانتر شود.
عدم توجه به مهارتها و تواناییهای فردی: در سیستمهای پاداشدهی مبتنی بر سنوات، معمولاً به مهارتها، تواناییها و پتانسیل رشد فردی کارکنان توجه کافی نمیشود. این امر میتواند باعث شود که استعدادهای سازمان شناسایی و پرورش نیابند.
ترکیب تعدیلات سنواتی با پاداشهای عملکردی: با ترکیب این دو نوع پاداش، میتوان هم انگیزه کارکنان با سابقه خدمت را حفظ کرد و هم کارکنان را به بهبود عملکرد خود تشویق نمود.
ایجاد سیستمهای پاداشدهی مبتنی بر مهارت: با پرداخت پاداش به کارکنانی که مهارتهای جدید کسب میکنند و خود را ارتقا میدهند، میتوان انگیزه آنها را برای یادگیری و توسعه افزایش داد.
ارزیابی منظم سیستم پاداشدهی: سازمانها باید به طور مرتب سیستم پاداشدهی خود را ارزیابی کنند و در صورت نیاز، تغییرات لازم را در آن ایجاد نمایند.
ایجاد شفافیت در سیستم پاداشدهی: کارکنان باید به طور کامل از نحوه محاسبه پاداشهای خود آگاه باشند تا احساس عدالت و انصاف داشته باشند.
نتیجهگیری
تعدیلات سنواتی به عنوان یکی از ابزارهای انگیزشی، میتواند در برخی موارد موثر باشد. اما برای اینکه این روش به طور کامل به اهداف سازمان کمک کند، باید با دقت طراحی و اجرا شود و با سایر ابزارهای انگیزشی ترکیب شود. همچنین، سازمانها باید به عوامل موثر بر تاثیرگذاری این روش توجه کنند و در صورت نیاز، تغییراتی در سیستم پاداشدهی خود ایجاد نمایند.